Lobelia szkarłatna to jedna z bardziej popularnych i okazalszych przedstawicielek rodzaju Lobelia. Należy do rodziny Dzwonkowatych (Campanulaceae). Pochodzi z Ameryki Północnej.

Jak nazwa wskazuje kwiaty mają kolor mocno szkarłatny. Ułożone są w groniasty kwiatostan. Liście ma ząbkowanie, wąskie, zielone, purpurowo nabiegłe. Znane są także odmiany: o kwiatach białych ‚Alba’ i różowych ‚Rosea’, ale rzadziej uprawiane.

Lobelia wymaga stanowisk słonecznych, o stale wilgotnym podłożu. Nie może jednak być zalewana.

Nie należy jej zbytnio nawozić. W glebie żyznej będzie intensywnie rosła, ale słabo kwitła. Kwiaty utrzymują się długo, bo od lipca do końca września.

Lobelia tworzy zwarte, wzniesione kępy o wysokości ok. 70-80-cm. Rozmnażanie najlepiej przeprowadzić wiosną, dzieląc bryłę korzeniową. Należy to zrobić wcześnie, zanim wyrosną pędy, ponieważ łatwo je połamać  – są bardzo kruche. Rozmnażać ją można także przez wysiew nasion wiosną lub wczesnym latem. Przez zimę młode rośliny należy przetrzymać w ciepłej szklarni.

Lobelia szkarłatna przezimuje w gruncie, ale pod warunkiem solidnego okrycia. Na terenach gdzie spadki temperatur są bardzo znaczne, bezpieczniej jest ją wykopać i przenieść do chłodnego, jasnego pomieszczenia, od czasu do czasu lekko podlewając. Wiosną przesadzić na stałe miejsce.

Roślina należy do bylin krótko żyjących – 3-4 lata, ale pomimo tego warta jest uprawy.